پریگفت.

..

به نظرم ی روز اون طور که پری می گه اون طور که اسلام سعی داره بگه همه ی ما هم درد می شیم همه ی ما یعنی همه ی آن چه که هست.همه ی آن چه که بر همه ی آنچه که هست گذشته ، بر همه ی آنچه که هست روشن می شه.. و در این حین یا در ادامه همه آنچه که هست در هم حل می شه.بعد اونجور که پری می گه همه ی آنچه که هست ناگهان و برای همیشه مطلقن شاد می شه.چرا که دیگه هیچوقت تنها نخواهد بود.همه ی آنچه که هست همه ی آنچه که بَرِش گذشته رو درک می کنه. (یک لحظه سکوت)

 تا اون روز جهان لایه لایس.. لایه های رضایت.لایه های خلاِ بی خبری.خشم عشق سکس جنون حسد غصه ناامیدی ترس.آدم ها لایه ها رو با هم شریک می شن و از لایه های هم گذر می کنن.تو لایه های جدید تنها می مونن.تو لایه های قدیمی همراه جدید پیدا می کنن.تنهایی وجه ثابت این جهان لایه لایست.امشب من تنهام.در لایه ی گیجی.با غبار غم.ولی می رسیم به هم.یک روزی.. همه به هم.. این رو یک بار یک پری به من گفت.