یکم حالمو بهتر کن

 بعضی وقتا دور و برمون یکی رو داریم که می تونیم بی هوا بی مقدمه بریم واستیم جلوش نگاش کنیم و بگیم یکم حالمو بهتر کن. یا متناسب تر با ساختار فعلی زندگی گوشی رو برداریم زنگ بزنیم و بخوایم که بی لمس و نگاه حالمونو بهتر کنه. بعد اون هم بدون تعجب، بدون حتی پرسیدن این که چته و چرا و چگونه در یه اولویت نسبی قرارت بده و باهات حرف بزنه. همیشه یه چیزایی باشه که می خواسته بهت بگه و چه خوب شده که زنگ زدی یا از روزش بگه و حسش و اساسن شنیدن صداش حالتو بهتر کنه. صدای کسی که می فهمدت و کسی که می فهمدت یعنی مهم نیست چی تو رو ناراحت کرده، مهم نیست چقدر احساس مصیبت زدگی می کنی، تو بزرگ ترین مشکل دنیا رو نداری. تنها نیستی. گاهی هم نداریمش اون یک نفر رو. من الان ندارم. حالم که بد می شه لپ تاپو باز می کنم " آشنایی با مادر" می بینم. مجموعه ای از افراد که این "بک نفر"همند. بعد مثل یارندارهای سوپربین و جق زن با دیدن "حال" بقیه حالم بهتر می شه.