امروز با استاد بحث می کردم که آموزش دادن و استفاده از متد های کاردرمانی که در طولانی مدت جواب می دن روی بیماری که هانتینگتون داره یعنی فیزیولوژی بدنش در مدت کوتاهی به سمت زوال ذهنی و مرگ می بردش اتلافه. استاد می گفت امییییید!
الان ی همچون فرمی دارم. یک حجم وحشتناکی کار دارم. اونقدر که اگر کارکنم پیوسته تا صبح ممکنه تموم نشه! ینی نمی خوام واقعیتش حساب کنم! این همون شرایطه. منطق امید هم همینه. حساب نکنیم. کار کنیم. بعد این حسن رو با خودمون حمل کنیم که اگه مردیم یا قبل از رسیدنمون صبح شد در حال کار مرده یا باخته باشیم. ارزش کیفی داشته بوده باشیم! :)
شب رو تدریجن با یکی از قدیمی های شادمهر که می فرماد شب نبااااید تو دلم خونه کنه/ بگو آفتااااب زلفاشووو شونه کنه قر می دیم و صبح می کنیم. :))
مسواک زدن دندان مال شرایطیه که شما می خوابید. بیدار که باشید میگروبا ن میان. قانع اگر نیستید به کتاب قصه های کودکی مراجعه کنید. 2 و 59 دیقه. موسیقی متن کلاسیک mkto. همون که می گه i wanna do u like mickle. i wanna kiss u like prince.جوووووووووون!
همه چیز فقط بده. فقط بد. 3 و 36.
تازه الان حالم خوب شد. 4 و 52. در این فاصله می گشتم.